تحلیل بیست داستان کوتاه رسول پرویزی و تـأثیرپذیری او ازجمــال زاده

داستان کوتاه با انتشار مجموعه ی «یکی بود یکی نبود» جمال زاده در سال 1300ش آغاز شد. جمال زاده با استفاده از شیوه ی داستان نویسی غربی این مجموعه را به نگارش درآورد. ظهور چنین داستان هایی با وجود ضعف های ساختاری سبب شد رئالیسم اجتماعی و ساده نویسی به عرصه ی داستان وارد شود. عده ای از نویسندگان به نگارش داستان هایی با سبک واقع گرایی روی آوردند، از میان آن ها می توان رسول پرویزی را نام برد. او به عنوان یکی از پیروان سبک داستان نویسی جمال زاده که به تقلید از مکتب رئالیسم و زبان طنز او پرداخته، شناخته می شود. فقدان بررسی های لازم و کافی درباره ی این نویسنده سبب نگارش این رساله گردید. در این پژوهش ضمن بیان ویژگی های رئالیسم، چگونگی به کارگیری آن ها را در داستان های پرویزی نشان داده و به تحلیل داستان هایی با زبان طنز و جدی پرداخته ایم، بعلاوه میزان تأثیرپذیری یا تقلید پرویزی از جمال زاده را مورد بررسی قرارداده ایم. حاصل تحقیق نشان می دهد که پرویزی مقلَد محض آثارجمال زاده نبوده، در عین حال داستان های او پختگی و برجستگی آثار جمال زاده را ندارد؛ داستان های پرویزی بیشتر خاطره گویی یا طرحی ناتمام در شرایط اقلیمی خاص همراه با زبانی طنزآمیز است بنابراین او اساس کار خویش را از جمال زاده اتخاذ کرده و در به کارگیری زبان عامیانه و طنزآمیزی و نشان دادن واقعیت های اجتماع در قالبی طنزآمیز و سیاسی مقلَد جمال زاده بوده است، اما درزمینه ی خلق نوع شخصیت های کودک، درون مایه های متنوع و ایجاد صبغه ی محلی در داستان دست به نوآوری زده است. روی آوردن او به مسائل سیاسی سبب فاصله گرفتن او از داستان نویسی و اهداف متعالی خود گشت؛ بطوری که در مجموعه ی لولی سرمست تأثیر آن را می توان دریافت.